NO LOGER MOURN FOR ME

No longer mourn for me when I am dead

Than you shall hear the surly sullen bell

Give warning to the world that I am fled

From this vile world, with vilest worms to dwell

.

Nay, if you read this line, remember not

The hand that writ it, for I love you so

,

That I in your sweet thoughts would be forgot

, 

If thinking on me ten should make you woe

.

O, if, I say, you look upon this vers

When I perhaps compounded am with clay

,

Do not so much as my poor name rehearse

But let your love even with my life decay

,

Lest the wise world should look into your moan

And mock you with me after I am gone

پس از مرگم در سوگ من منشین

آن هنگام که بانگ ناخوشایند ناقوس مرگ را می شنوی

که به دنیا اعلام می کند: من رها گشته ام ؛

ازاین دنیای پست , از این مأمن پست ترین کرم ها

وحتی وقتی این شعر را نیز می خوانی, به خاطر نیاور

دستی که آنرا نوشت, چرا که آنقدر تو را دوست دارم

که می خواهم در افکار زیبایت فراموش شوم

مبادا که فکر کردن به من تو را اندوهگین سازد

حتی اسم من مسکین را هم به خاطر نیاور

آن هنگام که با خاک گور یکی شده ام

هر چند از تو بخواهم این شعر را نگاه کنی

بلکه بگذار عشق تو به من , با زندگی من به زوال بنشیند