به گفته گوگل، برای مثال، محتواهای نازی- فاشیستی که توسط وبلاگ نویسان در بعضی از کشورهای اروپایی به ویژه آلمان در بلاگر گذاشته می شوند می توانند با درخواست مقامات قضایی این کشورها توسط گوگل حذف شوند.

یک روز آموزگار از دانش آموزانی که در کلاس بودند پرسید آیا می توانید راهی غیرتکراری برای ابراز عشق، بیان کنید؟
برخی از دانش آموزان گفتند : با بخشیدن، عشقشان را معنا می کنند. برخی "دادن گل و هدیه" و "حرف های دلنشین" را راه بیان عشق عنوان کردند. شماری دیگر هم گفتند "با هم بودن در تحمل رنجها و لذت بردن از خوشبختی" را راه بیان عشق می دانند. در آن بین، پسری برخاست و پیش از این که شیوه دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند، داستان کوتاهی تعریف کرد:

یک روز زن و شوهر جوانی که هر دو زیست شناس بودند طبق معمول برای تحقیق به جنگل رفتند. آنان وقتی به بالای تپّه رسیدند درجا میخکوب شدند.
یک ببر بزرگ، جلوی زن و شوهر ایستاده و به آنان خیره شده بود. شوهر، تفنگ شکاری به همراه نداشت و دیگر راهی برای فرار نبود !
رنگ صورت زن و شوهر پریده بود و در مقابل ببر، جرات کوچک ترین حرکتی نداشتند. ببر، آرام به طرف آنان حرکت کرد. همان لحظه، مرد زیست شناس فریادزنان فرار کرد و همسرش را تنها گذاشت.
بلافاصله ببر به سمت شوهر دوید و چند دقیقه بعد ضجه های مرد جوان به گوش زن رسید... ببر رفت و زن زنده ماند.

داستان به اینجا که رسید دانش آموزان شروع کردند به محکوم کردن آن مرد.
راوی اما پرسید : آیا می دانید آن مرد در لحظه های آخر زندگی اش چه فریاد می زد؟
بچه ها حدس زدند حتما از همسرش معذرت خواسته که او را تنها گذاشته است!
راوی جواب داد: نه، آخرین حرف مرد این بود که "عزیزم، تو بهترین مونسم بودی. از پسرمان خوب مواظبت کن و به او بگو پدرت همیشه عاشقت بود."

قطره های بلورین اشک، صورت راوی را خیس کرده بود که ادامه داد: همه زیست شناسان می دانند ببر فقط به کسی حمله می کند که حرکتی انجام می دهد و یا فرار می کند و او قبل از اینکه حرکتی از همسرش سر بزند به اینکار اقدام کرد. پدر من در آن لحظه وحشتناک، با فدا کردن جانش پیشمرگ مادرم شد و او را نجات داد. این صادقانه ترین و بی ریاترین ترین راه پدرم برای بیان عشق خود به مادرم و من بود.

"بن" هر شب چندین بار دست از تنفس کردن می کشد و مادرش مجبور است برای بازگرداندن تنفس فرزندش او را به آرامی قلقلک بدهد. وی با کمک سیستم هشدار دهنده ای از متوقف شدن تنفس فرزندش آگاه شده و خود را هراسان به اتاق بن می رساند تا با قلقلک دادن دوباره تنفس او را بازگرداند.
نوریس می گوید باید به شکلی فرزندش را تحریک کند تا دوباره نفس کشیدن را از سر بگیرد و برای این کار زیر چانه، کف پا و یا شکم بن را قلقلک می دهد و این کار برای از سر گرفته شدن تنفس کافی است. به گفت نوریس فرزندش یک شب 23 بار دچار توقف تنفس شد و تمامی این مدت به شیوه قلقلکی دوباره به حیات بازگشته است.

بن مبتلا به اختلالی به نام "آپنه" یا بی دمی است که در میان نوزادان نابالغ رواج زیادی دارد. این اختلال منجر به توقف تنفس نوزاد در خواب برای بیش از 20 ثانیه می شود و در صورتی که تا 5 دقیقه ادامه داشته باشد منجر به مرگ مغزی خواهد شد. این اختلال به واسطه رشد ناکامل ماهیچه ها و سیستم عصبی نوزاد در هنگام تولد رخ می دهد. معمولا نوزادان مبتلا به این اختلال با گذشت زمان درمان می شوند اما در زمان ابتلا یکی از بهترین شیوه ها برای تحریک سیستم عصبی و ماهیچه های نوزاد قلقلک دادن است.
بن نیز به شدت نابالغ و در هفته بیست و چهارم از دوران جنینی متولد شده است به شکلی که پزشکان امیدی به نجات او نداشتند با این همه پس از گذشت 18 هفته بهبود پیدا کرده و به خانه انتقال پیدا کرد.

منبع: mehrnews.com

قورباغه‌ها و بخصوص قورباغه‌هایی که ظاهرا مدت‌ها بدون استفاده از آب به حیات خود ادامه می‌دهند به داستان مرموزی برای دانشمندان زیست‌شناس تبدیل شده‌اند.

یکی از پیچیده‌ترین این داستان‌ها، مربوط به گونه‌ای از قورباغه می‌شود که قورباغه سبز درختی بومی استرالیا نامیده می‌شود.

دانشمندان مدت‌ها به این نکته عجیب فکر می‌کردند که این حیوان چگونه می‌تواند روزهای طولانی را در صحراهای سوزان و بی‌آب و علف شمال استرالیا سپری کند.

آنها پس از بررسی‌های طولانی به کلید حل این معما پی بردند. این قورباغه‌ها برای تامین آب مورد نیاز بدن خود کار جالبی انجام می‌دهند، بدین ترتیب که شب هنگام از دل هوای سرد نزدیک سطح زمین به درون حفره‌های تنگ و البته گرم زمینی می‌پرند.

در این فاصله و به علت تفاوت دمای بدن قورباغه و محیط گرم حفره، قطرات آب همچون حالتی که روی شیشه‌های مه گرفته دیده می‌شود روی بدن حیوان ظاهر می‌شوند.

در ادامه قورباغه ذرات آب جمع شده روی پوست خود را با استفاده از زبان دراز خود جمع‌آوری می‌کند. دانشمندان این روش تامین آب را روشی هوشمندانه و حتی نوعی انطباق‌پذیری زیرکانه عنوان می‌کنند.

بدین ترتیب حتی در زمان‌هایی که باران برای مدت‌های طولانی نمی‌بارد ـ همچون تابستان‌ها ـ این حیوان براحتی آب مورد نیاز بدن خود را به دست می‌آورد.

مطالعاتی که به این نتیجه‌گیری جالب توجه منتهی شده است، دربرگیرنده نکات دیگری نیز هست. این‌که قورباغه سبز به عنوان یک عادت عجیب شب هنگام و برای مدتی طولانی  به این سو و آن سو می‌پرد، برای دانشمندان جای تعجب دارد.

مطالعات همیشگی دانشمندان نشان می‌دهد قورباغه‌ها در روز و بخصوص زمانی که تابش خورشید گرمای زیادی به زمین منتقل می‌کند خود را به زیر برگ یا هر چیزی که سایه خنکی دارد منتقل می‌کنند و هنگام شب نیز، زمانی که هوا بشدت سرد می‌شود تحرک چندانی ندارند، اما این‌گونه خاص با تحرک عجیب خود در شب به معمایی بزرگ برای دانشمندان استرالیایی تبدیل شده است.

حیواناتی از این دست که در محیط‌های سخت و طاقت‌فرسای بیابانی زندگی می‌کنند به برخورداری از عادت‌های هوشمندانه و نامتعارف برای ادامه حیات مشهور هستند.

از نظر اخلاقی آدم ها سه دسته اند:آدم های بزرگ، متوسط وکوچک که بی شباهت به یکدیگرند!

آدم های بزرگ درباره ایده ها سخن می گویند

آدم های متوسط درباره چیزها سخن می گویند 

 آدم های کوچک پشت سر دیگران سخن می گویند

 آدم های بزرگ درد دیگران را دارند

 آدم های متوسط درد خودشان را دارند

 آدم های کوچک بطورکلی بی دردند
               
آدم های بزرگ عظمت دیگران را می بینند

 آدم های متوسط به دنبال عظمت خود هستند

 آدم های کوچک عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند              

 آدم های بزرگ به دنبال طرح پرسش های بی پاسخ هستند

آدم های متوسط پرسش هائی می پرسند که پاسخ دارد

آدم های کوچک می پندارند پاسخ همه پرسش ها را می دانند

آدم های بزرگ به دنبال کسب حکمت هستند

آدم های متوسط به دنبال کسب دانش هستند

آدم های کوچک به دنبال کسب سواد هستند 

  آدم های بزرگ سکوت را برای سخن گفتن بموقع برمی گزینند

آدم های متوسط گاه سکوت را بر سخن گفتن ترجیح می دهند

آدم های کوچک با سخن گفتن بسیار، فرصت سکوت را از خود می گیرند

 آدم های بزرگ به دنبال خلق مسئله هستند

 آدم های متوسط به دنبال حل مسئله هستند

آدم های کوچک اصلا مسئله ای برای حل و فصل ندارند